ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΕΜΕΝΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΠΕΤΡΑ της ΙΟΡΔΑΝΙΑΣ.
Διασχίζοντας πάλι εκτάσεις με εναλλασσόμενα ερημικά τοπία φθάνουμε στην μαγευτική Πέτρα !
Η πόλη είναι χτισμένη κλιμακωτά , το ξενοδοχείο μας TAYBET ZAMAN έξω από την πόλη ένας παλιός οικισμός που μια εταιρεία τον αναπαλαίωσε και κράτησε πολλά στοιχεία παραδοσιακά . Πολύ όμορφος και ευτυχώς τα οικήματα δεν είχαν αιρ- κοντισιον αλλά ανεμιστήρες οροφής !
Μαθαίνω ότι το βράδυ έχει “Petra by night “ μοναδική ευκαιρία να την δω με το φως του φεγγαριού ! 8.30 μμ στην είσοδο του φαραγγιού μαζί με άλλους συνοδοιπόρους καμιά 100αρια άτομα , ξεκινάμε την 2 χιλιομέτρων πορεία ανάμεσα στα βράχια στο στενό πέρασμα , ύψους και 100 μέτρων , που φωτίζεται μόνο από το φεγγάρι και κατά μήκος δεξιά και αριστερά από φαναράκια πάνω στο έδαφος . Εκπληκτική διαδρομή ουσιαστικά στο άγνωστο , κανείς μας δεν ήξερε πόση ώρα χρειάζεται να κάνεις την απόσταση και τι θα συναντήσουμε . Η νύχτα παίζει περίεργα παιχνίδια και ο ελάχιστος θόρυβος πολλαπλασιαζότανε από τον αντίλαλο στα βράχια .
Περίπου μισή ώρα περπάτημα ανάμεσα σε βράχια ροζ, κίτρινα που τα χρώματα αχνοφαινόντανε και ξαφνικά μπροστά στο πιο στενό σημείο της διάβασης , μας ανοίγεται το πλάτωμα που βρίσκεται ο κεντρικός ναός « το Θησαυροφυλάκιο» . Δεν είναι τουριστικά φωτισμένος - ίσως θα έπρεπε - θα ήταν ακόμα πιο επιβλητικό το θέαμα, αλλά φωτίζεται ελαφρά από τα 100 περίπου φαναράκια που είναι τοποθετημένα πάνω στο πλάτωμα .
Καθόμαστε κυκλικά κάτω πάνω σε χαλιά , ένας βεδουίνος μας προσφέρει τσάι και ξεκινάει η παράσταση με μια αναφορά στην ιστορία της Πέτρας στα αραβοαγγλικά , έπαιξαν σιτάρ , ένας άλλος τραγούδησε παραδοσιακό σκοπό και ένας έπαιξε φλογέρα περπατώντας ανάμεσα στα φαναράκια και εμάς τους κατάχαμα καθισμένους , ομολογώ ότι ήταν το καλύτερο κομμάτι .
Η επιστροφή πιο χαλαρή σαν περίπατος και αναπνέαμε ευχάριστα το νυχτερινό δροσερό αεράκι που κατηφόριζε από τα γύρω υψώματα της Πέτρας .
Την επομένη έκανα την ίδια διαδρομή το πρωί και ευτυχώς ξεκινήσαμε στις 8 γιατί μέχρι να γυρίσουμε στις 12 το μεσημέρι ο ήλιος μας είχε βαρέσει κατακούτελα . Έξω από το φαράγγι είχαν πυρώσει οι πέτρες και τα βράχια και προχωρούσαμε ασθμαίνοντας σαν σκυλιά με την γλώσσα έξω .
Αν…..ήταν λιγότεροι οι τουρίστες , αν……τα άλογα που πηγαινοφέρνουν τον κόσμο δεν υπήρχαν , όπως και τα αμέτρητα αμαξάκια ( λογικό βέβαια γιατί είναι μεγάλη απόσταση για κάποιους (2+2 = 4 χλμ πηγαινέλα ) , αν……όλα αυτά τα ζώα δεν λέρωναν τον τόπο , ξέχασα και τις καμήλες , αλλά αυτές κινούνται μόνο στον χώρο τον αρχαιολογικό αν …..αν….……τότε η Πέτρα θα φάνταζε ονειρική , μαγευτική και μοναδική , όπως είναι !
Όλη η διαδρομή , το φανέρωμα του ροζ ναού από ψαμμίτη , ανάμεσα στο στενό πέρασμα που νομίζεις ότι στην κορυφή του οι βράχοι είναι κολλημένοι , είναι το κάτι άλλο
Οι Ναβαταίοι οι πρώτοι κάτοικοι της Πέτρας προέρχονταν από την Αραβία , πριν 2000 χρόνια εγκαταστάθηκαν στην Νότιο Ιορδανία και ήταν στενά συνδεδεμένοι με τη λατρεία των βράχων και των πνευμάτων που κατοικούσαν σε αυτούς. Γι' αυτό το λόγο είχαν ανοίξει πολυάριθμες κόγχες στους βράχους της Πέτρας και τοποθετούσαν μια λαξευμένη στήλη στο εσωτερικό σε πρωτόγονο σχήμα ανθρώπου .
Από ένα κρυμμένο στρατηγικό σημείο έλεγχαν το πέρασμα των εμπόρων του αρχαίου Αραβικού κόσμου, εισπράττοντας διόδια και παρέχοντας καταφύγιο σε καραβάνια που μετέφεραν ινδικά μπαχαρικά και μετάξι, αφρικανικό ελεφαντόδοντο και δέρματα ζώων
Όλοι η πόλη της Πέτρας με τα κτίσματα της είναι λαξευμένη πάνω σε μαλακά ψαμμιτικά πετρώματα με αποχρώσεις ροζ, μπλε , κίτρινες , πράσινες , γαλάζιες, κόκκινες και αποτελεί ένα ζωντανό μνημείο ενός αξιοθαύμαστου πολιτισμού. Η αρχιτεκτονική της πόλης έχει έντονη την επίδραση των Ελλήνων και των Ρωμαίων , θαυμαστοί κίονες κορινθιακού ρυθμού στολίζουν το θησαυροφυλάκιο . Πίστευαν οι ντόπιοι ότι εκεί είναι κρυμμένος θησαυρός και γι αυτό το ονόμασαν έτσι . Μάλιστα πυροβολούσαν την πρόσοψη μήπως πετύχουν το σημείο που είναι ο θησαυρός , ανοίξει καμία τρύπα και αρχίσουν να πέφτούν χρυσά νομίσματα .
Τα καλύτερα διατηρημένα κτίρια είναι το θησαυροφυλάκιο με μια πρόσοψη ύψους 40 μέτρων, το Μοναστήρι, το ρωμαϊκό θέατρο χωρητικότητας 15000 ατόμων, τα λουτρά, ο εμπορικός δρόμος, ο βασιλικός τάφος της Υδρίας, ο τάφος του Ρωμαίου στρατιώτη, η μεγάλη τελετουργική πλατεία με δυο οβελίσκους ύψους 6 μέτρων αφιερωμένους .
Πριν ανακαλύψουν τα μνημεία οι αρχαιολόγοι , οι κάτοικοί της Πέτρας ήταν Βεδουίνοι που ζούσαν μέσα στις σπηλιές . Μετά την τουριστικοποίηση της Πέτρας η κυβέρνηση τους παραχώρησε ένα κομμάτι γης στα γύρω υψώματα όπου έχτισαν τα σπίτια τους και είναι οι μόνοι που εκμεταλλεύονται ακόμη και σήμερα εμπορικά την περιοχή που περικλείεται από τα μνημεία . Πουλάνε ότι μπορεί να φαντασθεί ο νους σου , κολιέ , πέτρες από κάτω , βιβλία, σάλια , αραβικά μαντήλια , βραχιόλια , νερό, κομπολόγια , δαχτυλίδια , μαντίλες , δέρματα , ζώνες και αλίμονο αν σταθείς έστω από περιέργεια να κοιτάξεις την πραμάτειά τους , σε ακολουθούν κατά πόδας . Τα μνημεία θέλουν πολύ ώρα για να τα δεις όλα αλλά είναι ώρα να γυρίσουμε .
Αντίο Πέτρα ένα από τα νέα 7 θαύματα του κόσμου !
